Я умею я магу

Меня интересует спорт, баскетбол.

Я умею читать, писать.

Я сматрю филмы, мултфилмы.

Я понемаю рускую реч.

Я магу саздавать видео на русскм язике.

Я люблу играть в баскитбол, рисават.

Я не люблу, вратъ, читат книги.

маи друзя, Массимо, Микаел, Арайик, Артавазд, Ашот, Армен.

маи друзь я, добрие, активние, нервные, смишние и памагают тижолую сикунду

я мечтаю статъ харошим баскетбалистам, хорошим малчикам, хорош учица, найти харошою работу и непалучит травм

Ծույլի և ջանասերի առակը

Երկրում կար շատ բարձր և անմատչելի մի լեռ: Մարդիկ կամեցան բնակություն հաստատել նրա վրա, որովհետև լի էր նա ամենայն բարիքով: Սակայն շատ էր դժվարին նրա վրա բարձրանալը, թեպետև ուներ բազում ճանապարհներ: Նրանք, ովքեր բարձրանալու ժամանակ կանգ առան հանգստանալու, սայթաքեցին և ցած գլորվելով հասան մինչև հատակը, իսկ ովքեր չուզեցին դադար առնել, այլ գավազանի օգնությամբ աշխատեցին շարունակել վերելքը, բարձրացան լեռան վրա և հանգիստ կյանք վայելեցին: Այսպես թուլակազմ անարիները մնում են կես ճանապարհին ու կորչում, իսկ հաստատակամները, համփերությունն իրենց նեցուկ ունենալով վեր են բարձրանում ու հասնում նպատակին:

1. Ընդգծված բառերում տառեր են բաց թողնված: Լարցո’ւ:
2. Վերնագրի’ր առակը:

Ծույլի և ջանասերի առակը

1. Ո՞ր նախադասության մեջ է ամփոփված առակի գաղափարը:

Այսպես թուլակազմ անարիները մնում են կես ճանապարհին ու կորչում, իսկ հաստատակամները, համփերությունն իրենց նեցուկ ունենալով վեր են բարձրանում ու հասնում նպատակին:

1. Առակը քեզ ի՞նչ սովորեցրեց:

Որ չի կարելի շտապել

1. Առակի ասելիքը խորհուրդի ձևով ձևակերպի’ր:

Այս առակի ասելիքը այներ, որ երբ նպատակ ունես դու պետքա գնաս մինչեվ վերջ այլ ոչթե կանգ առնես, թմբլանալ, չուզել ջանք թափել։

1. Այս գաղափարը հաստատող ասացվածքներ գտի’ր:

Օվ ալարի ոչ դալարի

Բարև ձեզ ես այսօր կպարմեմ ձեզ նոր դասացուցակի մասին։ Ես չեմ հավանել որ նոր դժվար դասեր կան։

Задание 8 /2-5 мая/

Урок 2

1.Прочитайте. Запишите полные ответы на вопросы.

Мудрость— это сочетание ума с добротой и человечностью. Без сердечности нет мудрости. Без сочувствия к людям, без доброты можно решить любую математическую задачу, но нельзя помочь людям.

Что такое мудрость? Ето сочетание ума с добротой и человечностью

Без чего нет мудрости? Без сердечности нет мудрости

Почему нельзя помочь людям без доброты и сочувствия к ним? Потому что люди нуждаются в сочувствии и доброты.

Объясните, что вы об этом думаете.    К людям надо относится с любовью, а любовь-это сочувствие и доброт

2.Прочитайте. Напишите полные ответы на вопросы.

Таня сорвала с яблони три больших яблока. Одно — жёлтое, прозрачное — дедушке, другое — рассыпчатое, красное — бабушке, третье — золотистое, сочное — маме. Дед снял с дерева самое сладкое яблочко и отдал его Тане.

Кому дала Таня жёлтое прозрачное яблоко? дедушке

Кому ещё дала Таня яблоки? бабушке и маме

Кому досталось самое сладкое яблочко? Тане

3. Спишите. Слова в скобках напишите в нужной форме.

1. Хорошо (птичка) в золотой клетке, а ещё лучше на ветке. 2. Воля (птичка) дороже золотой (клетка). 3. Стали (котёнок) кормить, а он не хочет есть. 4. У Вити •тыла особая любовь к (птицы). 5. По (дорога) зимней, скучной тройка борзая бежит. 6. Девочка сидела на скамейке около (дорожка).

Хорошо птичке в золотой клетке, а ещё лучше на ветке, Воля птички дороже золотой клетки, Стали котёнока кормить, а он не хочет есть, У Вити тыла особая любовь к птицам, По дороге зимней, скучной тройка борзая бежит, Девочка сидела на скамейке около (дорожки).

4.Спишите, правильно образуя формы существительных.

1. добежали (до чего?) до (река, город, озеро, избушка); остановились (где?) у (река, город, озеро, избушки); жили (у кого?) у (сестра, брат, племянник, родственники); дали корм (кому?) (коза, баран, лошадь, куры);
2. были очень рады (кому? чему?) (подруга, друг, подарок, встреча, гости);
3. подошёл (куда? к кому? к чему?) к (учительница, доска, друг, стол, окна);
4. он шёл (где? по чему?) по (дорога, площадь, лес, поле, улица).

1. добежали до реки, города, озеро, избушки: остановились у реки, города, озеро,

1. избушки: жили у сестры, брата, племянника, родственника: дали корм козе, барана, лошади, кур;
2. были очень рады подруге, друга, подарку, встрече, гостям:
3. подошёл к учительнице, доске, другу, столу, окну:
4. он шёл по дороге, площади, леу, полю, улице.

5.Впишите окончания

Кто носорог_у__ дорогу уступит,

Тот несомненно, разумно поступит.

Важно шагает по Инди__и__ слон.

Служит, как видите, люд__ям___ и он.

Зебу не знает ни снег_а___ , ни вьюги.

Он и родился и вырос на юге.

К пальм_ам_ и к южному небу привык

Этот горбатый тропический бык.

Խառը թվերի բաժանումword

aaaaaԽառը թվերի բաժանումwordDownload

Էմիլ մայրենի ստուգում

Կազմի՛ր բառեր՝ լրացնելով բաց թողնված վանկերը։ 

Արագիլ, կարկանդակ, օգոտոս, աղվամազ, անապատ, քարավան, խեցգետին, աշտարակ, կափարիչ, ծիածան։ 

Տրված բառերի մեջ, ո՞ր արմատն է թաքնված։ 

Գիրանալ, պատվիրատու, պարտիզպան, սիզավետ, Իջևան, տգետ։ գեր, պատվեր, պարտեզ, սեզ, իջնել, գետ  

Գրի՛ր բառերի հոմանիշները։ 

Բողոքել-դժգոհել 

Թախիծ-տխրություն 

Խինդ-ուրախություն 

Կշտամբել-նախատել 

Լալ-լացել 

Բարկանալ-վրդովվել 

Պաղատել-խնդրել 

Լրացրո՛ւ բաց թողնված o կամ ո տառերը։ 

Փղոսկր, անօգնական, փոքրոգի, նորաոճ, թռչնորս, կողոսկր, վատորակ, վճռորոշ, ջրօրհնեք, հայորդի, բարձրորակ, արագոտն, ջրօրհնեք, բարձրորակ, ոսկեզօծ, քաղցրօրոր։ 

Սյունակներով առանձնացրո՛ւ ածանցավոր   բարդ բառերը։ 

Մայրաքաղաք, թագուհի, արքայորդի, երկարատև, իշխանուհի, հաղթական, աթոռանիստ, հետևորդ, փառավոր, բազմամարդ։  

Թագուհի, իշխանուհի, հաղթական, հետևորդ, փառավոր 

Տրված վերջածանցներով ածանցավոր բառեր կազմի՛ր։ 

Արան, ացու, իչ, լիկ, ացի, ալի, յակ, ավոր, ույթ։ 

Գործարան, տակացու, գրիչ, թմբլիկ, քաղաքացի, հյութալի, որդյակ, տաղանդավոր, երևույթ 

Գտի՛ր ձայնակապը և որոշի՛ր նրանով կազմված երկհնչյունը։ 

Այո, պայուսակ, կոյուղի, վայելուչ, կայարան, հոյակապ, ամայի, մայուն, հայացք, ախոյան։ 

Յո, յու, յու, յե, յա, յա, յի, յու, յա, յա 

Գրի՛ր յ տառը, որտեղ անհրաժեշտ է։ 

Տեսնեի, արթնանայի, կարդայի, ներեի, պարծենայի, հրամայել։ 

Հնարագետ Ջուլհակը

Շահ-Աբասի ժամանակ հեռու աշխարհից դերվիշի հագուստով մի մարդ է գալիս Սպահան քաղաքը։ Քաղաքի ընդարձակ հրապարակի մեջ այդ դերվիշը մի մեծ շրջան է քաշում փայտով, ինքն էլ կշտին նստում լուռ ու մունջ։ Անցուդարձ անողները նայում են և զարմանալով հարցնում, թե՝ դու ո՞վ ես, այս ի՞նչ բան է, որ դու քաշել ես. արդյոք մի թալիսման չէ՞ սա, և մեզ համար բարի՞, թե՞ չար թալիսման է:  Դերվիշը բնավ չի խոսում։ Ամբողջ քաղաքը վարանման մեջ է ընկնում, թե՝ սա ի՞նչ կնշանակե արդյոք։ Վերջը իմաց են տալիս Շահ-Աբասին, թե՝ այսպիսի մի դերվիշ է եկել…

Շահ-Աբասը իր գիտնականներից մեկին ուղարկում է, որ տեսնե ի՞նչ բան է, ի՞նչ է դերվիշի ուզածը, ինչո՞ւ է ժողովրդին սարսափի մեջ գցել։

Գիտնականը գնում է և ասում դերվիշին. — Ո՛վ մարդ, ես հասկանում եմ քո միտքը։ Քո շրջանը նշանակում է երկինք։ Դատարկ է մեջը։ Այդ նշանակում է, որ դու ուզում ես երկինքը կապել, որ ոչ մի ամպ չլինի այնտեղ, որ է՛լ անձրև չգա, սով ընկնի մեր աշխարհքը։ Գիտե՛մ, գիտե՛մ, որ դու կարող ես այդ բոլորն անել, բայց խղճա՛ մեզ, այդպես բան մի՛ անիլ, ինչ որ ուզես՝ քեզ կտա թագավորը…

Դերվիշը բնավ չխոսեց և գիտնականի երեսին անգամ չնայեց։ Բայց ժողովուրդը, լսելով գիտնականի բացատրությունը, ավելի մեծ երկյուղի մեջ ընկավ։ Էլ չէին ասում, թե՝ գուցե սխալ էր գիտնականի բացատրությունը, այլ դրա հակառակ՝ լուն ուղտ շինելով, պատմում էին իրար, թե. «Բա չե՞ք ասիլ, դերվիշը մի ամենազոր մարդ է, այսինչ երկրում հեղեղ և կարկուտ է թափել, բոլոր բնակիչներին կոտորել, այնինչ տեղ յոթը տարի շարունակ կապվել է երկինքը, ոչ մի կաթիլ անձրև չի եկել, սով է ընկել երկիրը, բոլորեքյանք կերել են միմյանց…»։ Մյուս օրը Շահ-Աբասն ուղարկեց մի ուրիշ գիտնական։

— Գիտե՛մ, գիտե՛մ, ով ես դու, մա՛րդ Աստուծո,— ասում է գիտնականը։— Քո շրջանը նշանակում է երկիրս։ Դատարկ է մեջը։ Դրանով ուզում ես ասել, որ ժանտախտով պիտի դատարկես մեր երկիրը։ Խնայի՛ր մեզ. խնայի՛ր, ի սեր Ամենակալին, այդպես բան մի՛ անիլ, ինչ որ ուզենաս՝ քեզ կտանք։

Դերվիշը դարձյալ մնաց լուռ։ Ավելի ևս սաստկացավ ժողովրդի երկյուղը, և նորանոր առասպելներ տարածվեցին քաղաքի մեջ։

Բոլոր գիտնականները հաջորդաբար գնացին դերվիշի մոտ, և բոլորն էլ, ունքը շինելու տեղ, աչքն էլ հանեցին, փոխանակ ժողովրդի կասկածը փարատելու, նրան ավելի երկյուղի ու սնահավատության մեջ գցեցին։

Թագավորը կարծում էր, որ դերվիշի արածը մի հասարակ հանելուկ պիտի լինի, և իրան համար շատ ամոթ էր համարում, որ այդ հասարակ հանելուկը լուծող մի գիտնական չունի։ Այսպիսի մտատանջությունով նա մեկ օր ծպտված ման էր գալիս Սպահանի Հայոց թաղումը, ուր հանդիպեցավ մի տարօրինակ բանի։ Մի տանիքի վրա ցորեն կար փռած աղունի համար, ոչ ոք չկար մոտը, բայց մի երկայն եղեգ կար ցցված, որ ինքն իրան անդադար տարուբերվելով քշում էր ճնճղուկներին։ «Այս հրաշքի գաղտնիքը պետք է տան մեջը փնտրել»,— ասաց թագավորն ու ներս գնաց տուն և այնտեղ տեսավ մի ջուլհակ, որ կտավ էր գործում։

Երբ որ թագավորը ներս մտավ՝ ողջունեց ջուլհակին, ջուլհակը նայեց նրա վրա, իսկույն ոտքի կանգնեց, խոր գլուխ տալով պատասխանեց նրա ողջույնին, հետո սկսեց շարունակել իր գործը։ Ջուլհակի աջ ու ձախ կողմին մի-մի օրորոց կար դրված։ Երբ որ նա սկսեց գործել՝ օրորոցներն էլ սկսեցին օրորվիլ տանիքի ինքնաշարժ եղեգի պես։ Օրորոցում եղած երեխաները ծերունու թոռներն էին, որոնց մայրերը, տան մի անկյունում նստած՝ ճախարակով բամբակ էին մանում կտավի համար։ Իր հարսներին գործից չգցելու համար հնարագետ ջուլհակը տանիքի եղեգից մի թել էր կապել, թելի մեկ ծայրը փաթաթել կտավի սանրին, որ իր տարուբերվելովը շարժում էր եղեգը։ Օրորոցներից նմանապես թելեր ուներ կապած, որոնց հակառակ ծայրերը իր աջ ու ձախ մատներին էր փաթաթել։ Աջ ձեռքով մաքուքը նետելիս՝ աջ կողմի օրորոցն էր օրորվում, ձախով նետելիս՝ ձախ կողմինը։ Այսպիսով, նա մեկ անգամից երեք գործ էր կատարում։

Թագավորն այդ ամենը նկատեց և գովեց իր մտքումը նրա հնարագիտությունը, միայն նրա ոտքի կանգնելով խոր գլուխ տալը թագավորի մեջ կասկած ձգեց, թե՝ չլինի՞ իրան ճանաչեց։ Այս բանն ստուգելու համար թագավորը մի մութ հարցմունք արավ նրան.

— Չլինի՜մ, չլինի՜մ…

— Մի՞թե, մի՞թե…— պատասխանեց ջուլհակը։

Թագավորը, «չլինիմ, չլինիմ» ասելով՝ ուզեց ասել ծերունուն. «Եթե ինձ ճանաչեցիր՝ չլինի թե երևցնես այդ բանը, թող մեր մեջը մնա»։ Իսկ ծերունին պատասխանեց՝ «Մի՞թե, մի՞թե», այսինքն՝ «Մի՞թե ես հիմար եմ և այդքանը չգիտեմ»։

— Քանիսի՞ մեջն ես, վարպե՛տ,– հետո հարցրեց թագավորը։

— Երկուսս լրացրել, երեքի մեջն եմ մտել,— պատասխանեց ջուլհակը։

Թագավորի այս հարցմունքը ջուլհակի հասակին էր վերաբերում։ Ջուլհակը պատասխանեց, որ երկու ոտքով ման գալն արդեն վերջացրել է, հիմա գավազան է գործ ածում՝ իբրև երրորդ ոտք, մեկ խոսքով՝ ծերացել է։

Թագավորն այսպիսի շատ մութ հարցմունքներ արավ և բոլորի պատասխանն էլ ստացավ դարձյալ մութ կերպով։ Տեսավ, որ ծերունի հայը մի հնարագետ և հանճարի տեր մարդ է թե՛ գործով և թե՛ խոսքով, մտածեց, որ միայն սա՛ կարող է դերվիշի պատասխանը տալ։

— Դու, որ այդչափ հնարագետ ես,— ասաց թագավորը,— եթե մի քանի սագ ուղարկեմ քեզ մոտ՝ կարո՞ղ ես փետրել նրանց։

— Դրա քաջ վարպետն եմ ես,— ասաց ջուլհակը։

Այս պատասխանն ստանալուց հետո թագավորը գնաց։ Շատ չանցավ՝ ջուլհակի մոտ եկան թագավորի գիտնական նազիր-վեզիրները։

«Ահա՛ եկան թագավորի սագերը, իրա՛վ որ լավ փետրելու թռչուններ են»,— ասաց ջուլհակը ինքն իրան։

Թագավորը տուն գնալով սաստիկ բարկացել էր գիտնականների վրա և սպառնացել էր, որ եթե գոնե մի մարդ չգտնեն, որ դերվիշին պատասխան տա, նրանց բոլորին էլ կաքսորե։ Այսպես նեղի գալով՝ որոշեցին դիմել հնարագետ ջուլհակին, որի համբավը նրանցից մեկը լսել էր։

— Վարպե՛տ եղբայր, կարող չե՞ս արդյոք մի պատասխան տալ մեր տարօրինակ հյուրին, որ ժողովրդի վրա սարսափ է տարածել,— ասացին գիտնականները և պատմեցին դերվիշի դեպքը, որ արդեն հայտնի էր ջուլհակին։

— Ինչո՞ւ չէ… կարող եմ… բայց մեծ ծախք կպահանջվի դրա համար։ Պետք է ձեռք բերել մի կախարդական գավազան, մի անմահական սխտոր և մի ոսկի ձու ածող հավ։

Գիտնականները մնացին ապշած։

— Դրա ծախքը մե՛նք կվճարենք,— ասացին նրանք ուշքի գալով,— միայն՝ մենք չենք կարող գտնել այդ բաները, ինչ որ դու ես ասում։

— Երեք բան է իմ ուզածը, և ես ի՛նքս կգտնեմ, միայն՝ ամեն բանի համար մի գլխարկ լիքը ոսկի է պետք։ Դուք երեք հոգի եք, ամենքդ ձեր գլխարկովը մեկ ոսկի կբերեք, ես էլ կգամ դերվիշին պատասխան կտամ։

Գիտնականները ճարահատած համաձայնեցին։ Գնացին երեք գլխարկ ոսկի բերին, տվին ջուլհակին։ Այսպես փետրելով նրանց, ինչպես պատվիրել էր թագավորը, վեր կացավ առավ իր հոնի գավազանը, մի գլուխ հոտած սխտոր, ոտի մեկը կոտրած մի հավ, և գնաց սարսափ տարածող դերվիշի մոտ։

Հավաքվեցին բոլոր քաղաքացիք, ներկա էր և թագավորը՝ իր բոլոր իշխաններով։

Ջուլհակը չխոսեց դերվիշի հետ. նա լուռումունջ իր գավազանի ծայրով մի խոր ակոս քաշեց շրջանի մեջտեղով ծայրե ի ծայր և այսպիսով դերվիշի շրջանը երկու հավասար մասի բաժանեց և նստեց նրա դեմ հանդիման։

Դերվիշը երկար մտածեց, գլուխը թափ տվավ. վերջը մի գլուխ սոխ հանեց, դրավ առջևը։

Ջուլհակը, առանց երկար մտածելու, իսկույն իր սխտորը հանեց, դրավ իր առջևը։ Բարկացավ դերվիշը և իր ջեբից հանեց մի բուռ կորեկ և շաղ տվավ ամբողջ շրջանի մեջ։

Ջուլհակը փեշի տակից հանեց իր հավը, որ իսկույն կտկտալով կերավ բոլոր կորեկը։

Դերվիշն էլ մինչև վերջը չսպասեց, իսկույն վեր կացավ և մռմռալով հեռացավ-գնաց…

Թագավորը մոտեցավ ջուլհակին և խնդրեց, որ բացատրե այդ հանելուկի նշանակությունը։

— Ո՛ղջ լինի թագավորը,— ասաց ջուլհակը։— Այս մարդը մի խելագար դերվիշ է։ Երևակայել է, որ ինքը մի շատ զորեղ իմաստուն մարդ է և կարող է մեր ամբողջ աշխարհքին տիրել։ Իր քաշած շրջանով ուզում էր մեզ հասկացնել, թե իրա՛նն է բոլոր մեր երկիրը։ Ես չուզեցա հասկացնել նրան, որ այդ խելագարություն է, այլ՝ կես արի մեջտեղից, որով ուզեցա ասել՝ թե կեսն էլ իմն է։ Նա բարկացավ և իր սոխով ինձ պատերազմ հայտնեց կամ ուզեց ասել՝ մեր մեջ դառնություն կծագի, կռիվ կլինի։ Ես էլ իմ սխտորով հասկացրի նրան, որ ես փախչող չեմ, թեկուզ կռվից էլ վատթար բան պատահի։ Նա կորեկով ինձ սպառնաց, որ իր զորքերն անհամար են։ Ես էլ իմ հավով ցույց տվի, որ ահա՛ այսպես կջարդեմ ես քո անհամար զորքը։ Դրա վրա նա տեսավ, որ է՛լ չի կարող մեզ վախեցնել, փախավ-գնաց…

Քաղաքացիք շատ ուրախացան, որ վերջապես ազատվեցին դերվիշի տալիք երևակայական սովից ու մահից, և ամենքը միաբերան գոչեցին. «Կեցցե՜ ջուլհակը»։

Շահ-Աբասը, որ շատ արհեստասեր թագավոր էր, գովեց ջուլհակին և հետո հարցրեց.

— Ի՞նչ արիր իմ սագերին, լավ փետրեցի՞ր, թե՞ ոչ…

— Ո՛ղջ լինի թագավորը, այո՛, լա՜վ փետրեցի, ահա՛ նրանց փետուրները,— ասաց ջուլհակը և թագավորի առջևը դրավ մի պարկ ոսկի։

— Քե՛զ են արժանի այդ ոսկիքը,— ասաց թագավորը,— դու ավելի օգտակար գործադրություն կգտնես դրանց համար։ Մի այդքան էլ իմ գանձարանից ստացիր և մի մեծ գործարան բաց արա. թող ծաղկի քո արհեստը իմ երկրիս մեջ։ Այսուհետև իմ պալատի դռները միշտ բաց են քեզ համար, թող իմ հովանավորությունը լիուլի տարածվի քո իմաստուն ժառանգների և քո ազգի վրա։

Առաջադրանքներ

Բացատրի՛ր հեքիաթի հետևյալ բարբառային բառերը։

կուշտ-կողքին

հարցմունք-հարց

դրավ-դրեց

ոսկիքը-ոսկի

ջեբ-գրպան

երևցնել-ցույց տալ

ծախք-Ծախս

Դո՛ւրս գրիր և բացատրի՛ր ընդգծված արտահայտությունները։

կասկածը փարատել-կասկածը փոխել, գործից չգցել–

Գրի՛ր տրված բառերի հոմանիշները։

ընդարձակ-

բնավ-

վարանել-

երկյուղ-

ծագել-

զորեղ-

անհամար-

վատթար-

ապշել-

սնահավատություն-

համբավ-

Նախորդ առաջադրանքի բառերից երեքն ընտրի՛ր և գործածի՛ր նախադասության մեջ։

Բացատրի՛ր դարձվածքները։

լուռ ուղտ շինել-

խոր գլուխ տալ-

աչքը շինելու տեղ, ունքն էլ հանել-

Տեքստից դո՛ւրս գրիր ջուլհակի հնարամատությունը ներկայացնող հատվածները։

Բնութագրի՛ր թագավորին։

Առանձնացրո՛ւ թագավորի իմաստությունը բնութագրող հատվածները։

Ի՞նչ է սովորեցնում հեքիաթը։ Ասելիքդ ձևակերի՛ր երեքից- չորս նախադասությամբ։ 

Կոտորակներ թեմայի ամփոփում

d4bfd5b8d5bfd5b8d680d5a1d5afd5b6d5a5d680-d5a9d5a5d5b4d5a1d5b5d5ab-d5a1d5b4d683d5b8d683d5b8d682d5b4word-1Download

Էմիլի ամփոփումը

Բարև ձեզ ես Էմիլն եմ, ես ասոր կպատմեմ իմ ճամբարի մասին։ Ես շատ հավանեցի իմ ճամբարը ասեմ ինչու, մենք այնտեղ լիքը խաղեր խաղացինք ես ամենաշատը հավանեցի բնագիտական խաղը մենք այնտեղ գրավեցինք երկրորդ տեղը, ես այդ օրերը սովորեցի հոլ պտտացնել ես շատ հավանեցի մենք միանգամ մրցում կազմակերպեցինք հոլերով մենք հախթեցինք։ Այսքանը կհանդիպենք մյուս անքամ։

Էմիլ

Իմ երգը

Գանձեր ունեմ անտա՜կ, անծե՜ր,
Ես հարուստ եմ, ջա՜ն, ես հարուստ
Ծով բարություն, շընորհք ու սեր
Ճոխ պարգև եմ առել վերուստ։

Անհուն հանքը իմ գանձերի,
Սիրտս է առատ, լեն ու ազատ.
Ինչքան էլ որ բաշխեմ ձըրի—
Սերն անվերջ է, բարին՝ անհատ։

Երկյուղ չունեմ, ահ չունեմ ես

Գողից, չարից, չար փորձանքից,
Աշխարհքով մին՝ ահա էսպես
Շաղ եմ տալիս իմ բարձունքից։

Ես հարուստ եմ, ես բախտավոր
Իմ ծընընդյան պայծառ օրեն,

Էլ աշխարհ չեմ գալու հո նոր,
Իր տրվածն եմ տալիս իրեն։

Առաջադրանքներն

Անծանոթ բառերը դուրս գրիր։

Գտեք գոյականեր։

Հորինեք բանաստեխծության անունը։

Օվե այս բանաստեխության հեղինակը։

Քո ամենա հավանած մասը և գրիր ինչու է քեզ դուր եկել այդ մասը։

Քեզ դուր եկավ այս բանաստեխծությունը և ինչու